Wiele słów w języku duńskim składa się z dwóch połączonych rzeczowników.
Najczęściej dwa rzeczowniki połączone są ze sobą bezpośrednio.

1. Reguła:
   Dwa rzeczowniki łączą się bezpośrednio, jeśli pierwszy rzeczownik kończy się:
   ➡ na -e lub -er
   ➡ na -s lub -st
    
   Przykład:
   uge (tydzień) + dag (dzień) = ugedag (dzień tygodnia)
    
   Pojedyncze słowa mogą tworzyć jedno za pomocą tak zwanych łączników.
   W języku duńskim są to litery -e lub -s.
2. Reguła: łącznik e występuje, gdy
   ➡ pierwszy rzeczownik jest jednosylabowy i
   ➡ przedstawia osobę, zwierzę lub roślinę i
   ➡ kończy się na spółgłoskę.
    
   Przykład:
   hund (pies) + -e + mad (karma) = hundemad (karma dla psa)
3. Reguła: łącznik s występuje zwykle, gdy pierwszy rzeczownik
   ➡ jest już rzeczownikiem złożonym lub
   ➡ posiada przedrostek lub przyrostek lub
   ➡ jest nazwą własną.
    
   Przykład:
   afdeling (dział) + -s + leder (kierownik) = afdelingsleder (kierownik działu)
    
   Rodzaj gramatyczny rzeczownika złożonego zależy od rodzaju gramatycznego ostatniego rzeczownika!