Czy w j. duńskim istnieją przypadki ?

W języku duńskim występują tylko dwa przypadki: dopełniacz (genitiv) oraz forma podstawowa będąca odpowiednikiem pozostałych 6 przypadków.

Forma podstawowa duńskiego rzeczownika

Forma podstawowa pozostaje niezmienna i otrzymuje końcówkę w postaci rodzajnika określonego.

Dopełniacz - Genitiv

Tworzenie dopełniacza:
Każdy rzeczownik niezależnie od tego czy jest określony czy nieokreślony, w liczbie pojedynczej lub mnogiej – otrzymuje końcówkę -s.

W opisywaniu stanu posiadania pierw stoi słowo w genitiv, a potem rzeczownik do którego się odnosi.
Poniżej przykład z użyciem słowa mor (matka):

Jeśli rzeczownik w formie podstawowej kończy się na -s (lub na inną syczącą głoskę), to w genitivie na końcu tego rzeczownika umieszcza się apostrof.

 
Przykład:
Jens' hus – dom Jensa

Uwaga:
W mowie potocznej genitiv z -s używany jest jedynie do wyrażania stanu posiadania danej osoby.
W innych przypadkach genitiv wyrażany jest za pomocą przyimków, na przykład: på, af, i, for, til.

 
Przykład:
taget på huset – dach domu