W języku holenderski istnieją cztery przypadki.
Każdy z nich pełni określoną funkcję w zdaniu.

Rzeczowniki nie podlegają deklinacji przez przypadki.
Przykładowo rzeczownik „de hond“ (pl. pies) ma tę samą końcówkę w mianowniku, celowniku i bierniku.

Znaczenie i rola w zdaniu wynika z kontekstu.

Tworzenie dopełniacza

Rzeczownik w dopełniaczu rozpoznajemy po poprzedzającym go „van“ lub po konstrukcji typowej dla dopełniacza.

Poniżej przykłady konstrukcji z dopełniaczem:

• Przy osobach dodajemy końcówkę -s:
  
  np.: Tijns cadeau → prezent Tijna


• Końcówka -'s dodawana jest przy nazwach i imionach własnych zakończonych na -a, -i, -o, -u lub -y:
  
  np.: Jisca's broer → brat Jisci


• Sam apostrof stoi po nazwach i imionach własnych zakończonych na -s lub na spółgłoski miękkie:
  
  np.: Hans' tuin → ogród Hansa


• Wszystkie rzeczowniki mogą zawsze tworzyć dopełniacz z „van“:
  np.: het vel van de hond → sierść psa