Przeczenia tworzymy ze słowem „ikke“ („nie“).
Z reguły „ikke“ stoi w zdaniu głównym po czasowniku.

Np.:
Han har ikke tid. (On nie ma czasu.)
I dag jobber hun ikke. (Ona dzisiaj nie pracuje.)

W pytaniach zawierających przeczenie „ikke“ może stać przed lub po podmiocie. Ważne jest przy tym, czy podmiot jest w pytaniu specjalnie akcentowany.

Np.:
Har du ikke tid? (Nie masz czasu?)
Har ikke DU tid? (TY nie masz czasu?)

W poleceniach z zaprzeczeniem, „ikke“ stoi zawsze przed czasownikiem.

Np.:
Ikke gå! (Nie idź!)
Ikke rop så høyt! (Nie krzycz tak głośno!)