Islandzki czasownik "mieć":

Czasownik „mieć“ ma w islandzkim trzy odpowiedniki, które opisują konkretne sytuacje i nie mogą być stosowane wymiennie:

• Að eiga:
  Używany w celu wyrażenia stanu posiadania i socjalnych powiązań lub jako czasownik posiłkowy (eiga að + bezokolicznik = coś powinno się uczynić, musi być uczynione, będzie uczynione“).
  
  
  Np.:
  Agnes á þrjú börn. - Agnes ma troje dzieci.

• Að hafa:
  Używany przy abstrakcyjnych wyrażeniach oraz do budowy czasu przeszłego.
  
  
  Np.:
  Hann hefur ekki tíma. - On nie ma czasu.

• Að vera með e-ð:
  Używany jest w sytuacji, gdy coś się ma w ręce, torebce, przy sobie i do opisu posiadanych części ciała lub też ubranych części garderoby. Koniugacja jak przy "vera" (być).
  
  
  Np.:
  Lísa er með höfuðverk. - Lisa ma ból głowy.