Κανόνας:
Αύξηση -er (συγκριτικός βαθμός) και -est (υπερθετικός βαθμός).
Π.χ:
smart (έξυπνος) – smarter (εξυπνότερος) – smartest (ο πιο έξυπνος)

Εξαίρεση 1:
Επίθετα με κατάληξη -e, χάνουν το -e και παίρνουν την κατάληξη -er και -est.
Π.χ:
nice (ωραίος) – nicer (ωραιότερος) – nicest (ο πιο ωραίος)

Εξαίρεση 2:
Σε μερικά μονοσύλλαβα ουσιαστικά έχουμε διπλασιασμό του τελικού συμφώνου επειδή η κατάληξη είναι βραχύ φωνήεν:
Π.χ.:
big (μεγάλος) – bigger (μεγαλύτερος) – biggest (μέγιστος)

Τα δισύλλαβα ή πολυσύλλαβα επίθετα σχηματίζουν τα παραθετικά τους με το „more” (πολύ) και το „most” (πάρα πολύ).
Π.χ.:
interesting (ενδιαφέρον) – more interesting (πολύ ενδιαφέρον) – most interesting (πάρα πολύ ενδιαφέρον)

καλός: good – better – best
κακός: bad – worse – worst
πολύ/πολλά: much/many – more – most
λίγος: little – less – least
μακριά: far – further – furthest
γέρος: old – elder – eldest