Στα τουρκικά υπάρχουν έξι πτώσεις. Αυτές είναι:

• Ονομαστική
• Γενική
• Δοτική
• Αιτιατική
• Τοπική
• Αφαιρετική

Όλες οι πτώσεις στα τουρκικά σχηματίζονται αν προσθέσουμε την κατάληξη (που χαρακτηρίζει την κάθε πτώση) στο θέμα του ουσιαστικού.
Το θέμα του ουσιαστικού είναι στα τουρκικά ο τύπος της ονομαστικής πτώσης.

Οι έξι πτώσεις στα τουρκικά
Πτώση	Κατάληξη	Παράδειγμα
Ονομαστική	Καμία κατάληξη, κύρια μορφή	Kim? (Ποιος;) Ne? (Τι;)
Γενική	-(n)in/-(n)ün/ -(n)ın/ -(n)un	Kimin? (Ποιανού;) Neyin? (Από τι;)
Δοτική	-(y)e/ -(y)a	Kime? (Ποιον;) Nereye? (Προς τα που;)
Αιτιατική	-(y)i/-(y)ü/ -(y)ı/ -(y)u	Kimi? (Ποιόν;) Ne? (Τι;)
Τοπική	-de/-da	Kimde? (Από ποιόν;) Nerede? (Που;)
Αφαιρετική	-den/-dan	Kimden? (Από ποιον;) Nereden? (Από που;)

Ποιο είδος αρμονίας των φωνηέντων εφαρμόζεται σε κάθε περίπτωση;
Πτώση:	Κατάληξη	Αρμονία των φωνηέντων
Ονομαστική	Καμία κατάληξη, κύρια μορφή
Γενική	-(n)in/ -(n)ün/ -(n)ın/ -(n)un	Μεγάλη αρμονία των φωνηέντων
Δοτική	-(y)e/-(y)a	Μικρή αρμονία των φωνηέντων
Αιτιατική	-(y)i/ -(y)ü/ -(y)ı/ -(y)u	Μεγάλη αρμονία των φωνηέντων
Τοπική	-de/-da	Μικρή αρμονία των φωνηέντων
Αφαιρετική	-den/-dan	Μικρή αρμονία των φωνηέντων

 

Επίσης για την κατάληξη που πρέπει να προστεθεί στο τέλος κάθε πτώσης ισχύουν οι κανόνες της μεταβολής των συμφώνων:

Ο κανόνας είναι ο εξής:

• Όταν ένα βραχύ και ένα μακρό σύμφωνο βρίσκονται το ένα μετά το άλλο, δεν είναι δυνατή η προφορά τους. Γι` αυτό το λόγο θα πρέπει να γίνει προσαρμογή της προφοράς.


• Ουσιαστικά, τα οποία βρίσκονται στον πληθυντικό αριθμό, κλίνονται απλά αν προσθέσουμε την κατάληξη της πτώσης στην κατάληξη του πληθυντικού αριθμού.